7 Soru, 7 Film ile Barış Doğa Çam ‘ın Sinema Deneyimi

İlk sinemaya gidişimi hatırlamıyorum ama en eski sinema anım 2001’de Denizli’de ailemle Harry Potter ve Felsefe Taşı’nı izlemeye gidişimdi. Hermione’nin tuvalette devle karşılaştığı sahnede annem çok korkmuş, “Çocuk çok korktu baksana, ne biçim çocuk filmi bu?” diyerek bizi sinemadan çıkartmıştı.

Memoria. Son 15 dakikada öyle bir sahne var ki, saçma sapan, alakasız, ne idüğü belirsiz, niye konmuş, niye çekilmiş anlaşılmıyor. İçimden yalvardım ne olur düşündüğüm şey olmasın diye, düşündüğüm şey çıktı. Bir film 30 saniyede nasıl batırılır? Rezalet bir deneyimdi.

Dogville. Bana karmaşık gerçeklerin çok basit bir şekilde anlatılabileceğini öğretti.

Breakfast at Tiffany’s. Şöyle son bir gülümsemek için.

Neredesin Firuze. Arkadaşımla iki üç ayda bir oturur tekrar izleriz, her izlediğimizde de muhteşem bir başka detayı keşfederiz. Senaryo, diyaloglar, müzikler, kostümler… Çocukluğumda İstanbul’u o filmdekine benzer bir şekilde hayal ediyordum galiba.

Nuri Bilge Ceylan “Bir Zamanlar Anadolu’da”. Polisiye öykü okumak gibi. Bir sürü hikaye, tonla ipucu, bulmaca çözmeye benzer bir keyif veriyor.

Gadjo Dilo. Ya da Tony Gatlif’in herhangi bir filmi.